LISSA

BLOGT

Lewis, Vera en Nils zonder -e- staren triest voor zich uit. Die laatste twee zijn nog steeds een setje maar geen lezer die dat weet, omdat ik ze uit mijn nieuwe verhaal - new adult * binnenkort meer - geschreven heb. Wat was het een moeilijke beslissing om ze te laten gaan. Vooral Nils zonder -e-, de buurman van mijn hoofdpersonage Katie, is zo leuk. De holbewoner, zoals Katie hem vanwege zijn laat-je-haar-maar-overal-uit-groeien uiterlijk en juteachtige kleding noemde, veranderde na een metamorfose in een aantrekkelijke leeftijdsgenoot, die verliefd werd op de ook uit het verhaal geschreven Vera. Ik mis zijn rake onliners - waaraan Vera zich al snel begon te ergeren - zijn warme uitstraling en trouwe hondenogen.

Met het verlies van Katies ‘vriendin’ Vera kan ik leven. Deze overheersende dame is allesbehalve sympathiek en haar assertiviteit sloeg niet zelden om in verbale agressie. Behalve mopperen en zich laten gelden droeg ze niet veel bij aan het verhaal en dus mocht ze met Nils zonder -e- vertrekken.

Danser Lewis, een ex van Vera, barst van het talent en zelfvertrouwen. Deze hunk maakte het verhaal er met zijn passie en charisma zeker sexyer op. Zo jammer dat hij geen geschikte partner voor Katie bleek en nu niet ontdekt zal worden.

Kill your darlings. Met tekst kan ik dat. Met het schrappen van personages heb ik meer moeite. Ik gun Lewis, Vera en Nils zonder -e-, een rol waarin ze kunnen shinen. In jouw verhaal misschien?

Als ik iemands huiskamer voor de eerste keer binnenstap, loop ik bijna altijd door naar de boekenkast. Soms om een aanknopingspunt te hebben voor een gesprekje, maar vaak ook uit nieuwsgierigheid. Wat vertellen de boeken in deze kast me over de personen in dit huis? Heeft iemand een voorkeur voor science fiction, thrillers, romantische verhalen? En/of interesse in het verleden, maatschappelijke betrokkenheid, een fascinatie voor een bepaald onderwerp? Wie heeft er veel met spiritualiteit? En wie bezit een meer dan groot gevoel voor humor? Worden die zelfhulpboeken vaak gelezen? Kijkt iemand nog wel eens in de oorlogsboeken? Welke boeken zijn net nieuw? 

De vragen die ik me stel zijn precies de reden dat er bij mij geen kamerbrede boekenkast in de kamer staat, maar een drieplanks kastje met daarin weinigzeggende boeken. Ik vind boeken namelijk voor een deel een privédingetje en wil niet met iedereen delen wat mijn smaak is, waar ik interesse in heb en wat me bezighoudt. Daarom staan de meeste boeken in kasten op mijn werkkamertje boven. Een van die boekenkasten is een open kast. Daar staan voornamelijk studie- en hobbyboeken in.  

In de gesloten kasten liggen de boeken die iets over mij zeggen. Boeken die me dierbaar zijn, die me raken, uitdagen of over voor mij belangrijke dingen gaan. Er ligt een stapeltje ingepakte boeken, die ik heb gekocht tijdens een verrassingsactie in een boekhandel en waarvan ik alleen weet welk genre ze zijn. Ook staan er nieuwe boeken van bekende schrijvers in, waarvan ik met negentig procent zekerheid kan zeggen dat ik ze goed ga vinden. Ik stel het lezen ervan zolang mogelijk uit, omdat ik weet dat ik het jammer vind als ik het boek uit heb en op een volgend boek van de schrijver moet wachten.

Al met al is er geen heerlijker moment dan me, door het openen van die kasten, te laten meevoeren op de stroom van herinneringen of het betreden van nieuwe werelden.

Hoe is dat bij jou? Deel jij je boekenverzameling met iedereen of heb je ook een privé boekenhoekje?

Je wordt wat in het leven: kantoorduizendpoot, kapster, dierenarts, violiste ... en/of schrijfster. Dat ‘en/of’ komt vaak neer op ‘en’, want de meeste schrijvers en schrijfsters kunnen niet van hun schrijfinkomsten leven. 

Kiezen voor de ene betaalde baan betekent meestal andere leuke opties laten vallen. Zo stonden op mijn wannabe lijstje: binnenhuisarchitecte, kok, fysiotherapeute en ... modeontwerpster. 

In real life gaan die banen het waarschijnlijk niet meer worden, maar hoe leuk is het dat ik alsnog iets met mode kan doen: in mijn boeken. 

In ‘E & M - Liefde op de vlucht’  is het Lissa’s Emma’s grote droom om modeontwerpster te worden. Die droom lijkt ver weg. Emma moet alles op alles zetten om als alleenstaande moeder rond te komen. Ze hoopt met haar baan bij een modeagentschap de eerste stap te zetten om haar droom alsnog te laten uitkomen. In de avonduren ontwerpt en schetst ze, maar een echte doorbraak lijkt ver weg, helemaal als ze schokkend nieuws krijgt ... 

Of Emma modeontwerpster wordt kun je lezen in ‘E & M’, maar hoe is dat met jou? 

Heb jij de baan gekregen die je graag wilde, ben je iets heel anders gaan doen of heb je besloten alsnog een grote droom achterna te gaan?

15-7-2019

Een licht alcoholische elevator pitch 

Waar gaat E & M over? De eerste keer dat me die vraag werd gesteld, stond ik aardig te eh ... en. Ik had een sprankelende elevatorpitch nodig, dat was duidelijk. In zo’n pitch moet je mensen in dertig tot zestig seconden kunnen interesseren voor je nieuwe boek. Nu schijnen die zestig seconden op superhoge gebouwen in New York te zijn gebaseerd. In Nederland is er waarschijnlijk geen lift die dertig seconden nodig heeft om je op penthouse niveau af te zetten. Of er moeten onderweg heel veel mensen in- en uitstappen, maar dat is zo’n geregel .  

Kort of nog korter dan maar. Opeens dacht ik aan het Fashion Hotel in Amsterdam. Tja, je hebt wat met mode of niet. En de Skyy Bar op de tiende verdieping heeft een magische aantrekkingskracht. Superlekkere cocktails, terwijl je ‘panoramisch uitzicht’ zegt. Die dertig seconden voor een pitch heb ik waarschijnlijk niet, maar als ik iemand met de eerste zinnen in mijn verhaal trek, vertel ik gewoon verder aan de bar. 

Hoi, ik ben Lissa Kemp. Wat dacht je van een cocktail van spanning, liefde en drama, geserveerd vanuit passion for fashion en met een tikkeltje mysterieuze afdronk? Onweerstaanbaar toch? Ik heb die cocktail E & M genoemd en je kunt hem nu bestellen, o.a. bij bol.com. 

Zal ik je meer vertellen bij een Twisted Votkatini of gaan we voor een Skyy is the limit?

Van een vol hoofd en een leeg beeldscherm naar een leeg hoofd en een spannend, romantisch verhaal dat ik met jullie wil delen. Díe uitdaging begon met het uitstippelen van de route. Vraag één was: Begin ik met één zin, werk ik die uit tot een korte beschrijving en schrijf ik van daaruit het verhaal óf ga ik zonder routeplanner op weg? Ik besloot dat die eerste zin en de korte beschrijving er moesten komen, maar wilde me onderweg ook laten verrassen. 

Welke namen geef ik de personages in mijn boek? Over die vraag wilde ik niet te lang nadenken. Ik wilde schrijven en daarom werden het voorlopig personages A, B, C enzovoort. Dat werkte niet. Ik raakte erdoor in de war. Wie was B ook weer? En was C nu de ex of was dat D? Dus toch maar op namenlijstjes gegoogeld. Namen van personen die ik ken vielen af. Die mochten zichzelf blijven. Ook namen die vervelende associaties opriepen kwamen niet in aanmerking. Sommige klonken niet goed. Te lang. Niet bij mijn gevoel over die persoon passend. Omdat de familie van mijn hoofdpersoon deels Schots is ... eh ... was (spoiler), koos ik uiteindelijk voor Katie als naam voor mijn hoofdpersoon en voor Emma als haar moeder. 

Grappig genoeg heeft bijna elk personage in E & M tijdens het schrijfproces een andere naam gekregen. Begon ik met Katie, dochter Amelie en moeder Emma, nu heet de hoofdpersoon Emma, is Meaghan de naam van haar moeder en Nikki die van haar dochter. Die naamsveranderingen hebben te maken met de ontwikkeling van het verhaal.

In het geval van Katie: die had het plan een modemerk te lanceren en zocht daar een naam voor. Een deel van haar eigen naam moest erin voorkomen. Ik kwam uit bij EM, de eerste twee letters van de naam van haar moeder en besloot van Katie Emma te maken. Voor haar nu naamloze moeder koos ik Meaghan, een naam die prima past bij haar Schotse achtergrond. Dat EM later veranderde in E & M, paste dan weer prima bij die nieuwe namen. 

Andere personages in E & M zijn Diane, Mireille, Patricia, Rick en Blaine. Nu maar hopen dat lezers geen vervelende associaties met die namen hebben.